Bella zat in de auto. Ze staarde naar buiten met haar iPod in haar oren. Ze was op weg naar een nieuw beging, een nieuwe start. Ze hoopte dat ze alles kon vergeten wat er vroeger was gebeurt. “Hey gaat het?” vroeg Jasper die naast haar zat. Bella schrok op. “Ja waarom.” “Ik weet niet, we zitten al een uur in de auto en ge hebt geen een woord gezegt.” “Zeker dat ge dat wel wilt?” “Bella dit gesprek hebben we toch al gehad. Het is 18:30 gaan we straks iets eten? Ik heb echt honger.” “Voor mij is dat goed Jasper. “Merci, ma praten hé Bella,als er iets is, ge weet het.” “Waarom zegt gij merci, het os toch normaal dat ge moet eten en trouwens, ik heb ook honger. En ik weet dat ik moet praten. Dit gesprek hebben we al tienduizend keer gehad. ” “ Dan gaan wij bij het volgend wegrestaurant iets eten.” “Goe maar dan zou ik u er al tussen wringen want dat is nog 100 meter.” Zei Bella terwijl ze naar het bord wees. “Oeps, weet ge wat ik ga mijn best doen.” “Meer kunt ge niet doen.”

Jasper reed de parking op en parkeerde de auto. Ze stapte uit en gingen naar binnen. Jasper nam een broodje en vier koffiekoeken. “eet gij zo veel?” “Jep, à volonté voor zo weinig en dan hebben we ineens eten voor morgen vroeg en morgen middag.” “Dat is slim gezien.” “En trouwens ge moet nog een tijdje voort.” “Een uur? Max.” “En als we in de file staan?” vraagt Jasper. “Die is er nu nog niet, de toeristen vertrekken pas morgen. En trouwens, er eventjes tien minuten tussen uit is toch niet.” “Gaat gij in de auto eten?” “ZO weinig mogelijk tijd verliezen. Remember? “Gij meent dat af wat?” “Ja, gij der straks niet ofwa? “ vroeg Bella. “Jawel.” Voila, naar toilet en terug in de auto.” “Hoe weet gij dat ik naar toilet moet?” Vroeg Jasper. “Ik kan gedachten lezen.” Antwoordde Bella geheimzinnig. Jasper begon te lachen. “Gij moet echt terug beginnen acteren.” “Ge weet waarom ik gestopt ben.” “Ja en ik vind dat maar een belachelijke redenen.”
“Wat was het adres?” vroeg hij. “Hmm. Raverstijdestraat 55” “Dan zijn w er over een kleine 5 minuten.”