Alleycat's zelfsgeschreven gedichten
Deze gedichten, komen uit mn hart
En zijn geschreven voor mn dierbaren
Of over mn dierbaren.
i wish i could help you, to get your life together
i wish you'de come to me with all your problems,
you dont tell me everything,
i wish you would, let me in on what's playing your mind,
tell me everything, tell me your strengths,
tell me your weakness and tell me the truth,
i want to let you know, you can win this fight,
you made your life, the way it is,
and you and you alone, can break out of all the terror,
troubles and fear is what haunts you,
pain and anger is what you might feel,
if you feel all alone in this fucked up world,
please remember, that you have friends who love you,
i'll be here, right were you need me,
when your world comes tumbling down,
and your walls no langer stand,
some day soon, it will be your time to shine!
als je lacht dan lach ik
als je huilt dan huil ik
als je verdriet hebt, kom ik je troosten
als je pijn hebt, kom ik het verzachten
als je gelukkig bent, ben ik blij
als je moet lachen, dan lach ik met je mee
als je moet huilen, dan huil ik met je mee
als iedereen je laat vallen, zal ik degene zijn die bij je blijft
en als het lijkt dat de wereld vervaagt
en de mensen je niet zien staan
zal ik de waas weghalen
zal ik licht brengen in je duisternis
en laat je lachen,
ook van binnen!
Alle shit, de afgelopen jaren,
veel gedonder, t kwam ook niet echt als een wonder,
toch nog overrompeld door dat ik werd bedonderd,
geschrokken en verslagen
was hoe hij me achterliet
ik heb het overwonnen
daar was ik meteen al aan begonnen!
Hard en ontbreekbaar heb ik mezelf altijd opgesteld
Nooit iemand over mijn zwakheden verteld
Ik noem het zelfbescherming
Ik noem het wijsheid in `n klote leven
Want hoe vaak heb ik nu al een trap na gekregen
Zoveel woorden die tegen je worden gezegt
Zo makkelijk uitgesproken dat je weet..
Ze menen het niet
Ik wil met niemand praten,maar toch ook weer heel graag
Ik raak de kluts kwijt en het lijkt alsof ik daarom vraag
Die eeuwige vooroordelen ben ik zo zat
Velen weten niet eens wat voor een leven ik heb gehad
Ik wil me gewoon nooit meer voelen zoals nu en toen
Ik sta het niet meer toe als andere mensen mij pijn doen
Kijk maar hoe vaak ik al op m`n bek ben gegaan
Ik lijk wel gek om nog een keer in het diepe te gaan
En vervolgens de ander aan de andere kant te zien staan..
Durfde je de gok niet aan?
Waarom verdwijnen mensen zomaar uit je leven?
Juist op het moment dat je om ze gaat geven
Elke keer als je iemand toelaat,blijkt het weer voor even
Was toch maar wat langer gebleven
Ik weet dat ik mijn gevoelens niet goed uit
En dat ik mijn ogen voor veel dingen sluit
Maar is dat reden genoeg om weg te rennen
In plaats van moeite te nemen me beter te leren kennen
Op momenten dat ik voor andere niet begrijpbaar ben
Me afsluit van de buitenwereld en voor iedereen wegren
Wanneer komt voor mij het moment
Dat niemand plotseling van me wegrent
Maar het aandurft te blijven staan
Mij de moeite waard vind om voor te gaan
Ik heb iemand nodig die meent als die zegt ik hou van jou!
Die ik m`n geheimen toe vertrouw Me beetpakt en fluistert:
" Ik weet je bent de ergste niet "
Het is alleen zo jammer dat niemand dat ziet..
20 gesprekken door elkaar,
tientallen smsjes alsmaardoor,
telefoontjes ontelbaar,
sweekends totaal onmisbaar,
paniek as ik er niet was.
die tijd is weg
mn echte vrienden kan ik tellen op 1 hand.
zelfs met 2 vingers..
maar zien doe ik ze niet..
spreken doe ik ze weinig..
ik weet dat ze er zijn..
en dat is waar het mee eindigd.
alles wat ik heb geleerd..
is dat je niemand echt vertrouwen kan..
niemand die je eeuwig trouw blijft..
altijd wel iemand die weer je hart vertrapt.
je vertrouwen beschadigd..
en zichzelf daar beter door voelt..
dat is de waarheid waar ik mee leef..
het leven dat ik al zolang leef..
.
nieuwe mensen leren kennen..
vriendschappen aangaan..
vol goede moed verder leven..
en toch erachter komen..
dat weer je grootste angst werkelijk is..
geen mens te vertrouwen..
.
pijn, angst, woede en vooral verdriet..
Soms heb ik het gevoel of ik alleen voor sta,
met de angst dat ik uiteindelijk dichtsla.
Ik heb liefde nodig van dierbaren,
wil zo graag een gebroken hart besparen.
Soms vertrouw ik mensen veel te snel,
het is gewoon een groot gokspel.
Wie kan ik vertrouwen en wie niet,
het voelt altijd als liefdesverdriet.
Ik raak belangrijke mensen kwijt,
zo blijf ik altijd in angstigheid.
Ze zeggen wel beste vrienden voor altijd,
maar waarschijnlijk is dat uit beleefdheid.
Binnenkort sta ik echt helemaal alleen,
wat zouden ze zeggen als ik ineens verdween?
