gedicht-Opgehaalde pijn
Opgehaalde pijn

Domme vragen
Achterloos gesteld
Openen ongeheelde wonden
Verscheuren ziel die hoopten
Stevig in de schoenen staan
maar nu voelen ze pijnlijk hard
afwezigheid van kracht
gevoelige labiliteit

Veilig was het zelf geplaatste deksel
op vaten vol mishandelde verhalen
vernederingen die je doen verdwijnen
verdwijnen uit een droomwereld van zelfvertrouwen
het schronk schijnbare sterkte

maar verdomme weer opnieuw neergehaald
huilend als een gewond dier
door verdoken herinneringen
plots weer levend in gedachten
en pationaliseren helpt neit meer
denken: ze wisten niet beter
het voeld weer verschikkelijk
verrot
slecht
pijn