Kan jij alleen maar je mede mens afzeiken..
Vraag me dan af…wat jij op den duur wilt bereiken..

Als je nu iedereen tegenover je opstelt..
Neem van mij aan dat…dit dan ook voor de toekomst geld..

Als jij nu iedereen …die voor verzoening komt “steevast vermijd”..
Ben jij ze voorgoed en altijd kwijt..

Neem je woorden en nederige praktijken ten ogen schouw..
Bedenk je nu maar eens vier keer…en geef dan niet iedereen meteen één dauw..

Verder zoeken…stop met dat kinderachtige geklooi ..
En zorg maar eens zelf voor je eigen “rotzooi”..

Misschien dan…en dan alleen…besef jij “ik ben ze kwijt”..
Geen enkele vriend of kennis…dan pas heb jij spijt..

Tja…en dat is dus te laat..
Jij was de persoon “vol” met haat..





Jaloers

Soms zie ik dingen
En dan wordt ik boos
Iedereen kan zingen
ik voel me dan waardeloos
iedereen maakt plezier
behalve ik
ik zit hier
en denk stil
wat ben ik jaloers
Het zal toch niet

Als ik gedichten schrijf
Zie ik ze kijken
Ze vragen of ze het mogen lezen
Want dan weet ik wat ik er mee wil bereiken
Ze lezen de gedichten ze kijken mij af en toe aan

Want nu weet ik
Hoe het voelt om aan de andere kant te staan
Want zijn jaloers
Op mijn talent
Het zal toch niet waar zijn
Ik weet nu hoe voelt als je ergens trots op bent
En dan voelt reuze fijn
Daarom vind ik het ook niet erg
Om in bepaalde dingen niet goed te zijn




Ik ben het zat om steeds aan jou te moeten denken
aan al mijn liefde die ik je nog zou willen schenken

Nu heb je een nieuwe lief
Maar zij is gewoon een vieze dief

Ze heeft jouw hart van mij gestolen
En is zomaar in jouw hart geslopen

Ik dacht dat je klaar was met haar
Maar nu zie ik jou daar
Samen hand in hand

Nooit hield jij zoveel van mij
ik dacht alleen aan jou
jij maakte mij blij

Het doet me nog steeds pijn
Jullie zo te zien
Maar ik ga verder met mijn leven
Want het leven duur maar even


Zeggen ze..








Nog altijd droom ik
van je mooie bruine ogen
Als ik aan je denk
Zie ik weer die jongen
met dat ravenzwarte haar
Lang en slank en zo bijzonder
je was voor mij
alles
Waar ik als jong meisje
ooit van droomde
Toen onze ogen elkaar kusten
bij de allereerste ontmoeting
werd ik door de liefde aangeraakt.
Samen dansten we in liefde
en in tederheid
ons minnespel
Terwijl de klaprozen
rondom ons bloosden
werd ik de jouwe
en jij de mijne
het mocht niet zo wezen
Nu ben ik allang geen
jong meisje meer
en jij geen jonge man
We leefden onze eigen levens
maar vaak nog droom ik
fluisterend

je naam
en zie ik je weer
voor me
mijn droomprins
met dezelfde donkere ogen
en het ravenzwarte haar
en weer reik ik je mijn hand

Maar ook nu is het verboden
het mag niet zijn