Een jong stel met kinderen gaat een avondje uit. Het stel heeft een nieuwe babysitter en na een uurtje komt de vader erachter dat hij vergeten is zijn mobiele nummer aan de babysitter te geven zodat ze kan bellen als er wat mis is.


De man belt naar huis en geeft zijn nummer door. De babysitter meldt dat de kinderen net in bed liggen en vraagt of ze in de slaapkamer van het stel tv mag kijken, zodat ze de kinderen beter kan horen als ze wakker worden.

Geen probleem. Natuurlijk mag dat, antwoordt de vader. De babysitter heeft tot slot nog een verzoek. Of ze een doek over het standbeeld van de clown in de slaapkamer mag hangen. Ze wordt nerveus van de grijns op zijn gezicht.

"Pak onmiddellijk de kinderen en ga meteen naar de buren", zegt de vader. "Ik bel nu meteen de politie. We hebben geen standbeeld van een clown op de slaapkamer."

De politie weet de clown op te pakken terwijl hij de straat uitvlucht. Het blijkt een psychopaat te zijn die een exsplosievenriem droeg .
De politie heeft later bevestigd dat het een gevangenen was die niet was teruggekeerd na een penitentair verlof.





Mijn moeder had maar één oog. Ik had echt een hekel aan haar, omdat ik
altijd verschut stond door haar uiterlijk. Ze werkte als schoonmaakster op
de school waar ik op zat. Op een dag kwam ze mijn les binnen en vroeg mijn
leraar of ik wel mijn best doe in de les. Ik schaamde me dood. Hoe durfde ze
mijn klas binnen te komen??? Ik deed alsof ik haar niet ken en keek haar aan
met haat in mijn ogen.
Een dag later begon een klasgenoot mij te pesten.
HAHAHA jouw moeder heeft maar één oog. Op dat moment voelde ik me gepest en
had ik graag levend begraven willen worden. Ik wou mijn moeder graag dood
hebben.
Toen ik thuis kwam begon ik boos te schreeuwen,,, Val dood, door jou
word ik op school gepest met je lelijke gezicht. Ze zei helemaal niks terug
en ik twijfelde niet met mijn woorden, omdat ik heel erg boos was.
Geen één seconde had ik na gedacht hoe ze zicht voelde door mijn harde praatjes. Op
school deed ik mijn best en ik had mijn besluit genomen om in Amsterdam te
gaan studeren. Na dat ik mijn diploma had behaald ben ik gaan trouwen en
kreeg ik kinderen. Ik leefde heel erg gelukkig met mijn vrouw en mijn
kinderen. Op een dag belde mijn moeder aan mijn deur. Mijn kind dee de deur
open en was geschrokken van mijn moeders de uiterlijk. Het was ongeveer 10
jaar dat ik haar niet had gezien en gesproken. Ik was boos geworden en
stuurde haar weg. Wat kom je nou hier doen? Mijn kinderen worden bang van je
ga weg van hier. Heel zachtjes zei ze toen,,, Oh sorry ik ben naar het
verkeerde adres gekomen en ze liep weg. Maanden later werd ik op een dag
wakker van mijn slaap midden in de nacht.
Ik droomde over mijn moeder.
Ik had besloten om weer naar mijn oude dorp te gaan om te kijken hoe het met mijn
moeder gaat. Ik kwam aan ik belde maar niemand deed de deur open. De
buurvrouw hoorde dat en kwam naar buiten. Ze vroeg aan mij wie ik was, want
ze had me niet herkend na al die jaren. Zij vertelde mij dat mijn moeder
overleden was en dat ze een brief had achter gelaten.
Er stond het volgende:


Mijn lieve zoon.
Zolang heb ik aan jou moeten denken. Zolang heb ik jou
moeten missen. Zolang heb ik zitten huilen, omdat jij niet bij me was en
omdat ik je nodig had. Ik was al die tijd eenzaam en werd maar zieker en
zieker. Het spijt me dat jij door mij werd gepest toen je nog op school zat.
Het spijt me dat je door mij elke keer verschut stond als jouw vrienden
wisten dat ik jouw moeder was. Het spijt me dat ik naar je huis ben gekomen
en dat jouw kinderen bang werden door
mijn uiterlijk. Één ding moet je nog weten, wat jij nog niet weet. Toen jij
nog twee jaar oud was heb jij en je vader een auto-ongeluk gehad. Je vader
was toen dood gegaan en jij had je rechter oog verloren. En ik als moeder
kon het niet hebben dat jij met één oog zou opgroeien. Daarom heb ik jou
mijn oog gegeven. Ik was zo blij dat de operatie gelukt was. Ik was zo blij
en trots dat jij met mijn oog de wereld kon zien.
Met veel liefde voor jou mijn zoon. Jouw moeder die altijd van je heeft gehouden.
Veel succes in je leven





Ze is 12 jaar.
Al die tijd heeft haar leven uit niet anders
dan mishandeling en misbruik.
Een gekwetste ziel.
Leeft in pijn die niemand nog kan weghalen.

Pleeggezinnen, pillen, nachtmerries…
Haar leven is een hel, gebroken…
Ze kan niet ontsnappen aan de waanzin
en de jaren kunnen haar wonden niet helen.

“Jij met je verwende kindertijd!”
“Je hebt niets te kort, maar bent te dwaas om dat te zien!”
“Jij die zomaar anderen de stempel ‘minderwaardig’ meegeeft.

Ze is 14 jaar.
Haar leefwereld is een hel.
Haar leeftijdsgenoten negeren, pesten en slaan haar.
Een onbezorgd tienerleven is voor haar niet weggelegd.

“Kan je duisternis waarin ze leeft voelen?”
“Kan je haar opkomende woede en haat ruiken?”
“Of ben jij ook blind? Weet jij niet wat duisternis betekend?”

Ze leeft een gebroken tienerleven.
Geen hoop, ze kan geen hoop zien!
En er is ook al geen begrip voor haar.

Zwarte verf bedekt haar kastanjebruine haren.
Haar bleke gelaat versiert met zwarte make-up.
Haar magere lijf bedekt met een zwarte jurk.
Haar treurende voeten in zwarte laarzen gestoken.

“Ja, ze is Gothic hé!”
“Ze houdt van het duister en het zwart.”
“Ze voelt zich verbonden met kraaien en raven.”
“Ze is geobsedeerd door de dood.”
“Ze dweept met vampirisme en satanisme.”
“Ze wil alleen maar aandacht trekken.”
“…”
“Is dat nu het beeld dat je van har hebt?”
“Heb je niet wat meer hersens en mensenkennis?”
“Weet je niet wat verdriet betekent?”
“Vind je het soms leuk om haar als vuil te behandelen?”

Misbruik, liefdeloze pleegouders, medicatie, pesterijen,…
Ze lijdt onder een leven bestaande uit pijn, haat en verdriet.
Wat wil ze?
Wat zou ze willen?
Ze wil wraak…

“Ze wil jouw mooie gezicht vermorzelen!”
“Ze wil zich ontdoen van jouw vuile woorden!”
“Ze wil je jouw verdiende loon geven.”

Ze is 16. Sweet 16…
De zenuwinzinkingen en pesterijen probeert ze met
haar treurende muziek te verdrijven.
‘It’s the darkness! I feel it running through my veins!
Tonight, my hate is rising! …’
En dan voelt ze opnieuw de harde vuistslag van eerder die dag.
De pijn! De druppel die de emmer doet overlopen.
Woorden flitsen door haar hoofd.

‘Spraak de raaf scherp: “Nimmermeer!”’
‘Is dit het moment? Dat we onze rustplaats verlaten?’
‘De school is uit! Voor altijd!’
‘Ik ben geen slaaf! Niet van een wereld die niet om me geeft!’

Het pistool van haar stiefvader.
Zilverkleurig. 9 mm. 12 patronen in magazijn.
Het pistool blinkt in haar ogen,
wanneer ze haar donker besluit neemt.

“Jij vindt het allemaal ziekelijk!”
“Ja, jij vindt haar hersenziek!”
“Maar hoe zou jij in haar geval geweest zijn?”

Schoolochtend.
Ze is laat. De lessen zijn zonder haar begonnen.
De grootste pestkoppen slapen op de schoolbanken verder hun roes.
Maar wanneer de deur openvliegt, schieten ze wakker.
Voor de laatste keer…

Vingers, gehuld in zwart leder,
houden het pistool vast.
De trekker wordt ingedrukt.
Geschrokken gezichten staren in een zonnebril.
Verwrongen gezichten achter de zonnebril.
PANG PANG
Geschreeuw dat uitsterft.

“Ja, wat zou jij hebben gedaan?”
“Wat als jouw leven nu niet eens zo perfect was?”
“Wat als het jij was die iedere dag werd gepest?”

Het zilveren pistool valt uit haar gehandschoende hand.
Ze neemt haar zonnebril af.
Tranen die in haar ogen blinken.
Ze staat op het dak van het schoolgebouw.
Sirenes komen steeds dichter bij.

Ze kijkt in de diepe leegte, onder haar.
De leegte staart naar haar terug.
‘Dit is mijn eindbestemming…’ denkt ze nog.
En dan springt ze.
De diepte in.
En het moment dat ze springt,
valt er ijskoude sneeuw uit de lucht.

Dit is haar verhaal. Was.
Nu is het ten einde…

Dit is haar verhaal. Was.
Nu is het ten einde…

* Je hebt nu 2 keuze's
1 ; Zet dit verhaal oOk
op Je prO,
2 ; Doe alsof het Je niet
raakt en ga gewoOn weg..

Ik koos voOr keuze 1 zoals
Je ziet.. Doe dit o0k, en
laat zien dat Je om anderen geeft!
En Dat Moet Je Gewoon Waarderen